CDMA

CDMA (Code Division Multiple Access) to zaawansowana technologia komunikacyjna, która umożliwia jednoczesne transmisje wielu sygnałów w tym samym paśmie częstotliwości, z wykorzystaniem unikalnych kodów identyfikacyjnych dla każdej rozmowy. Dzięki niej, rozmówcy nie przeszkadzają sobie nawzajem, mimo iż korzystają z tego samego spektrum.

Korzenie technologii CDMA sięgają II wojny światowej, kiedy została użyta do ochrony sygnałów przed podsłuchem i zakłóceniami. Dzisiaj, CDMA jest podstawą dla wielu standardów komunikacji bezprzewodowej, takich jak 3G i niektóre wersje 4G.

Praca CDMA opiera się na procesie zwanych kodowaniem rozproszonym. W CDMA każdy bit danych jest mnożony przez szybko zmieniający się, pseudolosowy ciąg bitów zwany kodem rozpraszającym. Ta technika zwiększa szerokość pasma sygnału, co z kolei umożliwia utrzymanie jakości połączenia nawet w obecności zakłóceń.

Kluczowym aspektem CDMA jest fakt, że wszystkie rozmowy odbywają się na tym samym kanale, ale są rozdzielane za pomocą unikalnych kodów. Ten kod to nic innego jak specjalny wzór, który jest dobrze znany zarówno nadawcy, jak i odbiorcy, a który pozwala na separację i poprawną interpretację przesyłanych danych.

CDMA znalazła szerokie zastosowanie w telefonii komórkowej, gdzie jej zdolność do obsługi dużej liczby użytkowników na tej samej częstotliwości była niezwykle cenna. W porównaniu do innych technologii, takich jak GSM, CDMA oferuje lepszą wydajność w obszarach o dużym natężeniu ruchu, a także lepszą jakość dźwięku i mniejszą tendencję do zaniku rozmów.