TACS

TACS (Total Access Communication System) to termin odnoszący się do starszej generacji systemu komunikacji bezprzewodowej, który znajduje zastosowanie w branży telekomunikacyjnej. Oparty na analogowej technologii, TACS został wprowadzony w latach 80. XX wieku jako sposób na zapewnienie szeroko dostępnej łączności telefonicznej na terenie dużych obszarów.

TACS został opracowany z myślą o umożliwieniu bezprzewodowego dostępu do sieci telekomunikacyjnej, co umożliwiło użytkownikom korzystanie z telefonów komórkowych w dowolnym miejscu. System ten charakteryzował się wykorzystaniem częstotliwości fal radiowych do transmisji głosu i danych, umożliwiając nawiązywanie połączeń telefonicznych na większą skalę.

Działanie TACS polegało na podziale obszaru geograficznego na komórki, w których przekazywane były sygnały radiowe. Każda komórka była obsługiwana przez stację bazową, która nadzorowała połączenia telefoniczne w swoim zasięgu. Komórki były tak rozmieszczone, aby zapewnić odpowiednie pokrycie sygnałem w całym obszarze.

W porównaniu do współczesnych systemów cyfrowych, TACS miał pewne ograniczenia. Jego przepustowość była ograniczona, co prowadziło do mniejszej liczby jednoczesnych połączeń. Ponadto, jako technologia analogowa, TACS był bardziej podatny na zakłócenia i szumy w porównaniu do cyfrowych systemów komunikacji.

Pomimo swoich ograniczeń, TACS odegrał ważną rolę w rozwoju branży GSM i stanowił początkową platformę dla późniejszych systemów telekomunikacyjnych. Jego wprowadzenie otworzyło drogę dla nowoczesnych technologii komórkowych, które obecnie dominują na rynku, takich jak 2G, 3G, 4G i 5G.